Op naar South-Africa!

We zijn er! Na een goede maar vermoeiende reis, zijn we aangekomen in Kaapstad!!!

Vannacht om 4 uur ging de wekker. Opa George en Oma Els brachten ons naar Schiphol. Lise stond meteen te stuiteren naast haar bed, wij net iets minder ;)

Dit is onze eerste reis sinds Lise geboren is. We dachten dit al veel eerder te kunnen ondernemen, maar het liep anders.... Zo bijzonder dat we dit nu samen kunnen ervaren!

Er is de afgelopen acht jaar veel gebeurd. Één van de ingrijpende veranderingen in ons leven is dat Lise twee jaar geleden diabetes type 1 kreeg. Sinds die diagnose zijn we de Nederlandse grens niet meer over geweest. Tè ingewikkeld...
Nu zijn we er echter helemaal klaar voor. Klaar om weer een nieuw hoofdstuk toe te voegen aan ons reisdagboek!

Het grote verschil met reizen achteneenhalf jaar geleden en nu is dat Lise toen nog veilig in mijn buik zat. We hadden niks extra nodig.
Nu wel...
Een hele papierwinkel en apotheek om op reis te kunnen gaan: medische verklaring van de arts, de medische hulpmiddelen leverancier en een medicijn paspoort van de apotheek. Een tas vol medische handbagage: oa pods, insuline, lancetten, prikpennen, sensoren, bloedglucose strips, ketonen strips, reserve BG meter, reserve pomp en héél veel rollen druivensuiker.
Ok check! ✅

Aangekomen op Schiphol AirPort neemt de spanning bij Lise toe. "Gaat het wel goed bij de douane? Kom ik er wel doorheen met de insulinepomp en de CGM op mijn bil?" Lise moet van alle spanning huilen.
Het viel niet mee... Lise werd gefouilleerd bij de douane. Uiteindelijk moest ze mee naar een fouilleerhok met twee douanebeambten (protocol) om haar billen zonder onderbroek te laten zien. Om te verzekeren dat ze niks anders bij zich droeg dan medische hulpmiddelen. Gelukkig was het daarna akkoord en konden we verder.

De vlucht had een uur vertraging op Schiphol vanwege de drukte op de vluchthaven. Ach een uurtje extra op een 11-urige vlucht maakt ons niet uit.

Vliegen met een kindje met diabetes is ook anders dan we gewend zijn. Ineens is eten en het tijdstip van eten van wezenlijk belang. Dit keer viel ons dus op hoe raar de etenstijden en de gerechten zijn. Was ons eerder nooit opgevallen en ook niet belangrijk. Maar nu was het toch erg lastig dat het avondeten bijvoorbeeld pas om 20.30 uur geserveerd werd. Gelukkig hadden we zelf het één en ander bij.

Om 23 uur werden we opgewacht op het vliegveld van Cape Town door onze chauffeur die ons naar het Waterfront appartement bracht.
Wow, wat een appartement!!! Dit zijn we niet gewend tijdens onze reizen, wat een luxe! Drie slaapkamers, drie badkamers, waarvan eentje met jacuzzi. Vier terrassen rondom en een eigen plungepool!

We gaan heerlijk slapen in onze luxe bedden met witte donzen dekbedden en heerlijke kussens!